Our deepest fear is not that we are inadequate
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure
It’s our light, not our darkness that most frightens us.

We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented and fabulous?
Actually who are we not to be?
You are a child of God.
Your playing small doesn’t serve the world.
There’s nothing enlightening about shrinking
So that other people won’t feel insecure around you.

We are born to make manifest the glory of God that is within us.
It’s not just in some of us, it’s in everyone.
And as we let our light shine, we unconsciously
Give other people the permission to do the same.

Nelson Mandela, Inaugural Speech 1994


Nederlandse versie:

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest beangstigt

We vragen ons af, wie ben ik om briljant, prachtig, getalenteerd en fantastisch te zijn?
Wie zijn we eigenlijk om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Jouw nederigheid dient de wereld niet.
Er is niets verlichtend aan krimpen
zodat andere mensen zich niet onzeker bij je voelen.

We zijn geboren om de glorie van God, die in ons is, zichtbaar te maken.
Het zit niet alleen in sommigen van ons, het zit in iedereen.
En als we ons licht laten schijnen, geven we onbewust...
andere mensen de toestemming om hetzelfde te doen.

Nelson Mandela – 1994

Als we nadenken over wat ons allemaal bezighoudt en waar we allemaal druk mee zijn, dan komt er een waslijst aan activiteiten. Werken, het huishouden, familiebezoeken, administratie, kinderen naar allerlei clubjes brengen en dan zelf nog ergens moeten sporten. En dat alles bij elkaar klinkt best veel, maar we hebben vaak nog wel het idee dat dit te doen is.

Ik vraag mensen vaak om een dergelijke uiteenzetting. Om een beeld te krijgen van hoe druk iemand het heeft. Maar de grap is dat ik met deze informatie nog lang niet alles weet. Er zijn twee dingen die mensen regelmatig over het hoofd zien. En daarom dus ook niet bestempelen als dingen waar ze druk mee zijn.

Als ik de uiteenzetting zo hoor, dan vraag ik cliënten welke dingen hiervan echt moeten. Wat de reden is dat deze moeten. Van wie ze moeten. En waarom ze in die huidige vorm moeten. Et voila, we hebben een handje vol belemmerende overtuigingen te pakken die in veel gevallen nog wel zwaarder wegen dat alle zaken die mensen feitelijk moeten doen. We vertellen onszelf een verhaal van wat er allemaal moet gebeuren en hoe het moet gebeuren. We nemen weinig de tijd om hier eens naar te kijken en te onderzoeken waar dit vandaan komt. En of dit wel helpende gedachten zijn. Wie bepaald dat we in een groot huis moeten wonen? En dit hard moeten werken om dit te bekostigen. Wie bepaald dat onze kinderen op allemaal clubjes moeten? Wie bepaald dat we naar iedere verjaardag moeten waarvoor we zijn uitgenodigd? Ben jij dat? Of is het dat stemmetje in je hoofd dat vertelt hoe het hoort?

Naast de belemmerende overtuigingen is er nog zo’n categorie die vaak wordt vergeten. Zeker wanneer het hoogtepunt, of dieptepunt, uit het zicht is. Namelijk de ingrijpende gebeurtenissen in ons leven. Denk hierbij aan een ouder die overleden is. Ook al hoort dit bij het leven, dit vraagt wel degelijk energie van ons. We moeten hierom rouwen om dit een plek te kunnen geven. En wat dacht je van aanhoudende pijnklachten of allergieën. Iedere avond hoofdpijn na een lange werkdag is natuurlijk een signaal dat er iets niet in balans is. Maar zolang de pijn aanhoudt is ook dit een energievreter. Andere voorbeelden zijn je onveilig voelen, veranderen van baan of leefomstandigheden, menopauze, een hypotheek of lening afsluiten en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Als je dus denkt dat je het druk hebt, sta dan juist eens even stil. Bekijk eens rustig het hele plaatje met alles wat er is. En bedenk dan nog eens goed welke dingen nou echt belangrijk zijn voor jou. Pas dan weet je of je druk bent met de juiste dingen. En met een beetje geluk, voelt het ineens niet meer zo druk.

Hartelijke groetjes,
Anna Afoichini

De oude Cherokee-indiaan vertelt aan zijn kleinzoon over de strijd die zich binnenin ieder mens afspeelt. “Kleinzoon, in jou leven twee wolven. De ene wolf is zwart als de nacht, de ander wit als sneeuw. De zwarte wolf staat voor al het kwade in de mens. Hij staat voor woede, afgunst, jaloezie, verdriet, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuld, wrok, minderwaardigheid, bedrog, valse trots, superioriteit en ego. De witte wolf staat voor al het goede in de mens. Hij staat voor vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, trouw, medeleven, grootmoedigheid, waarheid, compassie en geloof. Deze twee wolven zijn voortdurend met elkaar in gevecht.” De kleinzoon denkt na en vraagt zijn grootvader: “Welke van de twee wolven wint er?”

De grootvader glimlacht en antwoordt: “Als je ze goed voedt, winnen ze allebei.”

“Zie je, als ik ervoor kies om alleen de witte wolf te voeden, zal de zwarte wolf zich in een hoekje verstoppen, wachtend op een moment dat ik afgeleid ben of zwak. En hij zal me bespringen, zodat hij de aandacht kan krijgen waar hij naar verlangt. Hij zal altijd boos zijn en zal altijd tegen de witte wolf vechten. Maar als ik hem erken, zal ik hem tevreden stellen en zal zowel de witte als de zwarte wolf tevreden zijn. Ze winnen allebei.

De zwarte wolf heeft zoveel kwaliteiten: vasthoudendheid, moed, onbevreesdheid, wilskracht en vindingrijkheid. Dit zijn kwaliteiten die ik nodig heb en die de witte wolf niet heeft. De witte wolf heeft kwaliteiten als: compassie, zorgzaamheid, hartelijkheid en het vermogen om te doen wat goed is voor het grotere goed. Zo zie je, de twee wolven hebben elkaar nodig. Het voeden van slechts één van hen, zal de andere doen verhongeren. Ze zullen beide oncontroleerbaar worden.

Door voor alle twee te zorgen kunnen ze je allebei dienen, zodat je iets groters kunt worden en goed kunt doen. Voed ze beiden, zodat er geen interne strijd meer is om jouw aandacht. Want zodra deze innerlijke strijd weg is, kun je de stemmen van je innerlijke wijsheid weer horen. Deze zullen je leiden en helpen bij het kiezen van het juiste pad. In welke omstandigheid dan ook.

Vrede, mijn kleinzoon, is onze missie in het leven. Wie vrede in zich heeft, heeft alles. Wie verscheurd wordt door de innerlijke strijd, heeft niets.
Hoe jij kiest om te gaan met de tegengestelde krachten in jezelf, zal uiteindelijk je leven bepalen.

Je kan een van hen uithongeren of ze jou allebei laten leiden”.

Welke wolf voed jij?

Ik vind dit zo’n mooi verhaal. Altijd heb ik gedacht dat het goed was om je te focussen op het goede en vooral niet te veel aandacht te besteden aan de dingen die niet goed waren. Maar ook de vervelende dingen in het leven zitten in je. En ze in het donker zetten en verwaarlozen doet ze niet verdwijnen.

Sterker nog, het maakt ze onberekenbaar en juist als je het niet goed kunt gebruiken steken ze de kop op. Wat doet dit verhaal bij jou? En welke wolf voed jij?

Hartelijke groetjes,
Anna Afoichini